bugün ilk defa
ayaklarım yere basa basa
düşündüm nazım'ı
üstünde
efendi kulemin yıkıntılarının
karşımda
sigaram sarısı
koca bir efe
duruyor boya sandığının
önünde
kalın çizgiler çiziktirmiş
geçen yaşlar yüzüne
ömrümde ilk defa
ölüm ve kalım
karşımda
göz yaşlarım
yaşlarım bir ölüm kadar kısa
bir kutu düştü yere
kavruk bir kepçe
avuçladı kutuyu
usul usul baktı
yarısına ömrümün
baktı-m- kumaş ayakabılarıma
ve ben ömrümde ilk defa
boyanacak ayakkabım olmayışına
utandım
ilk defa
ayaklarım yere basa basa
düşündüm nazım'ı
yıkıntım üstünden gülüyordu bana
ve kalem
nazım
yazdım derken
yazdı.
Kayıtlar
